ข้อสังเกตมนุษย์ต่างดาว

มนุษย์ต่างดาวผู้หนึ่งได้ลงมาสำรวจโลกมนุษย์
เขาใช้ชีวิตอยู่ในคราบมนุษย์เป็นเวลาหลายปี
จนวันหนึ่ง เขาก็ถูกเรียกตัวกลับไปยังดาวบ้านเกิด
เขากลับไปพร้อมกับคำถามคาใจหนึ่งอย่าง ที่เขาไม่เข้าใจเกี่ยวกับมนุษย์ นั่นคือ
"คนเราจะมีความรักไปทำไมกัน
ในเมื่อมีรัก แล้วก็ย่อมเกิดทุกข์
...
ทุกข์เพราะอกหัก
ทุกข์เพราะรักเขาข้างเดียว
ทุกข์เพราะไม่ได้เจอหน้ากัน
ทุกข์เพราะไม่ได้อยู่ใกล้ชิดกัน
ทุกข์เพราะไม่มีโอกาสแสดงความรักต่อกัน
...
เมื่อหมดรักแล้วก็เป็นทุกข์
...
ทุกข์เพราะยังตัดใจไม่ได้
ทุกข์เพราะต้องทนเจอหน้ากัน
ทุกข์เพราะต้องทนใกล้ชิดกัน
ทุกข์เพราะต้องแกล้งทำเป็นยังรักต่อกัน
...
แล้วคนเราจะมีรักไปทำไมกัน"
เขาได้ตั้งข้อสังเกตขึ้นมาว่า
"ในเมื่อรักแล้วก็มีแต่ความทุกข์
บางที รักอาจเป็นเหมือนน้ำเชื่อมหวาน
ที่เคลือบราคะขมเอาไว้
ให้ความต้องการของคน ดูไม่ฝืดเฝื่อนเกินไป
อาจเป็นเหมือนยาชูกำลัง
ให้ชีวิตของคน ดูมีสีสันขึ้นมาบ้าง ไม่เงียบเหงาไร้จุดหมาย
อาจเป็นเหมือนบททดสอบ ที่พระเจ้าประทานลงมาให้มนุษย์
เพื่อลองใจคน ว่าจะมีปัญญาก้าวผ่าน ความรู้สึก รัก โลภ โกรธ หลง ได้ไหม
อาจเป็นเหมือนดอกกุหลาบ
ที่แม้จะสวยสดงดงามเพียงใด แต่ก็ซ่อนพิษร้ายและหนามคมไว้ให้ผู้ที่สัมผัสกับมันต้องเจ็บปวด
หรืออาจเป็นเพียง หลุมพรางกับดักของนายพราน
ที่ล่อลวงผู้ลุ่มหลงให้ต้องพบจุดจบอันแสนเศร้า ภายในหลุมลึกอันแสนมืดมิด
เพราะรักเป็นเช่นนี้ ไม่มีตัวตนแท้ ไม่มีผู้ใดนิยามได้ ไม่มีผู้ใดเข้าใจ แต่พวกเขาก็ขาดสิ่งนี้ไม่ได้ และไม่มีเหตุผลว่าทำไม รักจึงยังเป็นทุกข์"
...
ข้อสังเกตนี้ได้ถูกส่งผ่านไปยังสภาของชาวมนุษย์ต่างดาว
ผู้อาวุโสมนุษย์ต่างดาวผู้หนึ่ง ซึ่งเคยไปยังโลกมนุษย์มาก่อนเช่นกัน
เมื่อได้รับฟังข้อสังเกตนี้ จึงได้มีจดหมายส่งกลับไปยังมนุษย์ต่างดาวผู้ที่ส่งข้อสังเกตนั้นมา
ความในจดหมายนั้นมีว่า
"แน่นอน ความรักไม่ได้มีเพียงด้านเดียว
ด้านที่เธอได้วิเคราะห์มานั้น เป็นเพียงส่วนหนึ่งของความรักเท่านั้น
จริงอยู่ ที่ความรักอาจทำลายคนได้
หากคนคนนั้นไร้สมองพอที่จะตกเป็นทาสของความรัก
เธอเคยเห็นใช่ไหม มนุษย์อันโง่เขลาที่ยอมตายได้เพื่อรัก
และเมื่อเขาเสียความรักนั้นไป เขาจึงจบการเดินทางของชีวิตของเขา ณ จุดนั้น
แต่เธอก็คงเคยพบมาเช่นกัน ตลอดเวลาที่เธออยู่บนโลกมนุษย์นั่น
เคยเห็นใช่ไหม ภาพของพ่อแม่ที่ดูแลลูกๆของพวกเขาน่ะ
แล้วภาพของคู่รักที่อยู่กินกันจนแก่เฒ่าล่ะ ก็เคยเห็นใช่ไหม
แม้แต่คนที่ดำรงตัวอยู่คนเดียว
ก็ยังสามารถมอบความรักให้กับเพื่อนมนุษย์และเพื่อนร่วมโลกได้
...ความรักของผู้ให้กำเนิด
...ความรักของคู่รัก
...ความรักของมนุษย์
เห็นไหมว่าความรักไม่ได้นำมาซึ่งความทุกข์เพียงอย่างเดียว
แต่ยังนำมาซึ่ง ความสุข รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ
ขึ้นอยู่กับว่ามนุษย์เหล่านั้น จะเลือกมองด้านไหน
...
ความรักช่วยทำให้มนุษย์เหล่านั้นยังคงความเป็นมนุษย์
เธอลองคิดดูสิ ถ้าหากที่โลกนั้นปราศจากความรัก
มนุษย์จะมีชีวิต หากิน สืบพันธุ์ แล้วก็ตาย
แม้แต่ความห่วงใยแก่กันยังไม่มีให้
มนุษย์ก็จะไม่ต่างไปจากสัตว์เดรัจฉาน
ไม่สิ ต่ำกว่านั้นอีก
เปรียบเสมือนเครื่องจักรไร้จิตใจที่คงอยู่เพื่อขยายพันธุ์เท่านั้น
...
เพราะมีความรัก มนุษย์เหล่านั้นจึงเป็นสิ่งสวยงาม
และสิ่งที่ทำให้ผู้อื่นสวยงาม มิสวยงามและไม่ต้องการเหตุผลหรอกหรือ
เอาล่ะ ที่ฉันจะบอกเธอคงมีเพียงเท่านี้
เธอลองกลับไปค้นหาคำตอบดูก็แล้วกัน
ว่ามนุษย์จะมีความรักไปทำไม?"
เราขอยกคำถามของมนุษย์ต่างดาวอาวุโสผู้นี้ให้นายตอบ
เพราะจะมีใครเล่าเข้าใจความคิดของมนุษย์ ได้ดีไปกว่ามนุษย์ด้วยกันเอง จริงไหม