แรงบันดาลจัยในการแต่งเรื่อง

วันนี้ไม่มีอะไรจะเขียน (จริงๆ ไม่เหมือนวันที่เขียนเรื่อง "อะไร")
เราเลยมาย้อนอดีต ถึงแรงบันดาลใจในการเขียนบทความของเราให้ได้อ่านกัน
ฉลองบทความสุดท้ายของเดือนนี้กัน

3 เรื่องแรก เป็นเรื่องเกี่ยวกับพระพี่นาง เพราะตอนช่วงต้นปี ยังเป็นตอนที่พระพี่นางพึ่งสิ้นพระชนม์
มองไปทางไหนก็ได้ยินแต่เสียงเพลงแสงหนึ่งฯ
เราก็เลยใส่เพลงแสงหนึ่งกับเนื้อเพลงมาซะเลย แล้วก็ใส่ประวัติของพระพี่นางไว้ด้วย
ส่วนเพลงดอกแก้วกัลยานั้น ตอนนั้นเผอิญนึกได้ขึ้นมาว่า เฮ้ย เพลงเกี่ยวกับพระพี่นางที่เราเคยได้ยินมามันมีเพลงนี้อีกเพลงนี่หน่า
เคยฟังตอนดูคุณพระช่วย แต่อาจจะมีบางคนไม่ได้ดูก็เลยไม่รู้จัก เลยเอามาลงให้ได้ฟังกัน เพราะเราฟังแล้วชอบมาก

ต่อมาก็เป็นเรื่องแนะนำหนังสือ
เรื่องนี้ก็ไม่มีอะไรมาก คือหนังสือบอยเล่มนั้น เราพึ่งซื้อมา เลยเห่อ อยากแนะนำให้คนอื่นอ่านมั่ง เพราะอ่านแล้วคลายเครียดดี
เรื่องสิวๆนี่ เราเขียนตอนสิวขึ้นหน้าพร้อมกัน 3 เม็ด ทรมานเป็นที่สุด จะเกาก็เกาไม่ได้ ไปลองหายาทาแก้สิวมาทา เห็นว่าท่าจะดี เลยเอามาเขียนให้คนอื่นได้อ่านมั่ง ทั้งวิธีป้องกันและรักษาสิว อีกอย่างคือเอาไว้เตือนตัวเองด้วย เพราะตอนอยู่บ้านไม่ค่อยชอบล้างหน้า เหอๆ

เรื่อง"อะไร"นี่ง่าย แต่งมั่วๆไป เล่นคำว่าอะไรให้คนอ่านงงเล่น พยายามสอดแทรกข้อคิดเข้าไปด้วยแต่ไม่รู้ว่า คนอ่านจะหาเจอหรือเปล่า(อ่านรู้เรื่องหรือเปล่ายังไม่รู้เลย)

เรื่องเดี่ยว เราลองแต่งกลอนเปล่า(ไฮกุ) แบบของญี่ปุ่นดู แต่พอแต่งเสร็จ ดันลืมไปว่า ไฮกุมันมีแค่ สามบรรทัดเองนี่หว่า -*-
คือเราดูสารคดีช่องดิสคัฟเวอรี่เกี่ยวกับชุมชนของคนในอัฟกันที่รอดจากสงคราม แล้วมันสะเทือนใจ ว่าคนเหมือนกัน มันต่างกันได้ขนาดนี้เลยหรอ
ที่นั่นเขาแทบไม่มีบ้านจะอยู่ด้วยซ้ำ ในขณะที่เรากำลังเฮฮากันอยู่ ก็เลยแต่งบทความนี้ไว้เตือนใจ

กลอนในบทความถัดมาเราเอามาจากกลอนที่เราแต่งส่งอาจารย์เพทาย ตอนงาน 70 ตอ. น่ะ ง่ายดี ไม่ต้องคิดใหม่

ข้อสังเกตมนุษย์ต่างดาว แต่งตอนกะลังอินเลิฟ กะใครไม่บอก ใครอยู่ห้องเดียวกับเราก็คงรู้แล้วแหละ บทความนี้ก็แค่อยากบอกว่า ความรักมันมีทั้งด้านที่ดีแล้วก็ไม่ดี ถ้าเกิดรับเรื่องนี้ไม่ได้ คิดว่ารักจะมีแต่ความสวยงามแล้วละก็ อาจจะต้องผิดหวังจนถึงขนาดฆ่าตัวตายเลยก็ได้ แล้วมองแต่ด้านที่เลวร้ายเพียงอย่างเดียวก็ไม่ได้เหมือนกัน เพราะจะกลายเป็นคนมองโลกในแง่ร้ายแล้วก็จะกลายเป็นคนไร้รักไปในที่สุด

เหรียญด้านเดียวนี่ เราเอามาจากนิยายของแดน บราวน์ เพราะเกือบทุกเรื่อง คนร้ายในเรื่องมักจะเป็นคนที่คอยช่วยเหลือพระเอกนางเอก แล้วค่อยมาเปิดเผยตอนจบ เช่น Digital Fortress ที่คนร้ายกลับเป็น สตราทมอร์ หรือ Davinci Code ที่คนร้ายเป็น ทีบลิง แสดงให้เห็นว่า คนเรามองจากภายนอกไม่ได้จริงๆ

เซ็งตัวเอง นี่เซ็งจริง การบ้านตรึม ยังไม่ได้ทำซักอย่าง เลยมาระบายใน Blog
แต่จะบ่นเฉยๆก็คงไม่มีสาระเท่าไหร่ ก็เลยมาบอกผลการทดลองไว้ให้ด้วย

บทความ Puff เราก็ได้บอกแรงบันดาลใจไว้ในบทความแล้ว

ส่วนนายกนี่เราเขียนตามคำขอของท่านพ่อ เพราะเห็นบ่นเหลือเกินเรื่องนายกใหม่เนี่ย แต่เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่ารัฐบาลชุดนี้จะพาประเทศไปรอดมั้ยเหมือนกัน

จบแล้วครับสำหรับเดือนแรก ไว้เดี๋ยวจบกุมภาฯเมื่อไหร่ก็คงได้เขียนแบบนี้อีกแน่ๆ สนุกดีเหมือนกัน