เดี่ยว

สวัสดีชีวิต
ถูกผิดเราไม่รู้
ไม่มีใครเลี้ยงดู
เราอยู่ตัวคนเดียว...

ใครคือพ่อแม่
ไม่มี กำพร้า เปล่าเปลี่ยว
นอนเพียงคนเดียว
หนาวเพียงคนเดียว

เงินไม่มี
งานไม่มี
ไม่มีใครเมตตา
เพราะเราจนทั้งปัญญาและเงินทอง

การศึกษาคืออะไร
อ่านออกเขียนได้ -- ไร้ค่า
ยังไงเสียก็ต้องกลับมา
แบมือตั้งท่า เป็นขอทาน

บ้างเป็นอันธพาล
บ้างนอนข้างกองขยะ
บ้างอาศัยใบบุญพระ
บ้างกลายเป็นเศษสวะของสังคม

เราทำผิดตรงไหน
ทำไมเราไม่มีอะไรแบบคนอื่น
พ่อแม่ ความรัก ความอบอุ่น
หรือเราผิดตั้งแต่เราลืมตามาดูโลก

ลาก่อนชีวิต
ในเมื่อบนนี้เราไม่มีที่จะอยู่
เราคงไม่ผิดใช่ไหม
เพราะยังไงชีวิตนี้ก็ไม่มีความหมายสำหรับใครอยู่แล้ว

...ยังมีคนที่ด้อยโอกาสกว่าเราอยู่เสมอ
ในวันที่เราคิดน้อยอกน้อยใจว่าทำไมเราถึงไม่มีกระเป๋าใหม่เหมือนเพื่อน
ยังมีคนที่คิดว่าทำไมเขาถึงไม่มีแม้แต่บ้านที่จะอยู่
ในวันที่เราเลี้ยงฉลองวันเกิดอย่างใหญ่โต อาหารการกินมากมาย
ยังมีคนที่คิดว่า เขาจะเกิดขึ้นมาบนโลกนี้ทำไม และไม่รู้จักแม้กระทั่งคำว่าอิ่มท้อง

เห็นแก่ตัวให้น้อยลง ให้คนข้างนอกได้มีโอกาสเห็นแก่ตัวบ้าง ความเห็นแก่ตัวในโลกก็ไม่ได้เพิ่มขึ้นมาเท่าไหร่หรอกครับ